Moz Kids naar Mozambique, terugblik zomer 2018

Het is erg lastig om alles wat je tijdens een reis naar Mozambique meemaakt op te schrijven in een verhaal. De reis zit vol ontroerende, kippenvel en speciale momenten met de kinderen en onderling. Desondanks dat, ga ik toch een poging doen om een klein beeld te schetsen van onze reis afgelopen zomer.

De groep

Afgelopen 3 zomers zijn we met verschillende groepen naar Mozambique vertrokken om hier te helpen in de weeshuizen en werkzaamheden te verrichten. Dit jaar bestond de groep uit4 gezinnen en jongeren, in totaal 21 mensen variërend van leeftijden tussen de 12 en 52 jaar.

Voor een groot gedeelte van deze groep, was de reis naar Mozambique niet nieuw. Zij waren al onderdeel van de eerste groep die naar Mozambique vertrok. Voor degene die al eerder waren geweest was het dus een emotioneel weerzien met heel veel knuffels en blije gezichten. Voor degene voor wie het nieuw was, waren er dierbaren al mee geweest. Zij kregen dus eindelijk een gezicht bij de verhalen die thuis waren verteld. Zo’n weerzien laat ook zien dat je geen druppel op de gloeiende plaat bent, de kinderen hadden bijna elke naam onthouden en hadden nog foto’s van twee jaar geleden. Jij sluit de kinderen in je hart, maar zij jou net zo goed.

Wat doe je als je daar bent?

Gedurende het jaar hadden we als groep een aantal acties gedaan om geld op te halen, wat we in Mozambique weer konden besteden. Met dit geld hebben we de riolering van casa Gemma vervangen, het babyhuis, casa Valerio, van binnen en buiten geverfd. Ook hebben we activiteiten met de kinderen gedaan waarbij ze werkten aan hun motoriek en gericht op het thema: “God heeft ons allemaal gemaakt, we zijn uniek en bijzonder.” Het knutselen met andere materialen dan normaal was voor veel kinderen al een belevenis op zich.

Het afscheidsfeest

De 1,5 week in Mozambique werd afgesloten met een afscheidsfeest voor alle drie de weeshuizen op het terrein van casa Promessa. De kinderen startten de dag hier een Oer-Hollandse stroopwafel. Vervolgens was het vrij spelen bij spelletjes als: Twister, volleybal, voetbal, loomen, kleuren, knutselen en de parachute. Op deze dag zijn ook alle gesponsorde materialen uitgedeeld aan de kinderen, zodat iedereen tegelijk en evenveel kreeg. Aan het eind van het feest was er KFC gehaald voor de kinderen. Al met al een feest voor zowel de kinderen, als voor ons!

Bijzondere momenten

Als we terugkijken op de reis zijn er toch wel een aantal hoogtepunten die we uit kunnen lichten. Marta, die tot twee jaar geleden nog in casa Promessa woonde, is tijdens de tijd in Mozambique een aantal keer langs geweest. Voor degenen die met haar echt een band hadden opgebouwd erg fijn om haar te zien en spreken.

Ook de avond op casa Promessa waarbij een spontaan feest ontstond was erg bijzoner. Twee ouderen van het huis waren eten aan het maken voor de volgende dag, gedurende het bakken werd er een boxje neergezet. Waarop weer een aantal kinderen besloten een kijkje te nemen in het kleine keukentje en bleven hangen, praten en meezingen. Waarna steeds meer mensen kwamen kijken en we uiteindelijk met een hele groep kinderen en jongeren van de groep stonden te zingen en dansen in het keukentje. Van Dua Lipa en Ed Sheeran, tot Despacito (grote favoriet onder de kleintjes) en zelfs Guus Meeuwis met Per Spoor kwam voorbij.

Een bijzonder, mooi en vooral kippenvel moment was ook wel de speech van Nelson tijdens onze laatste avond in Mozambique. Tijdens deze avond verdwenen er steeds al groepjes kinderen. Om terug te komen met kleine briefjes met bedank tekstjes. Emotionele en lange knuffels volgden toch wel en opeens kwam het afscheid wel heel dichtbij. Tegen het eind van de avond stond Nelson (na enige aanmoediging) op de bank in het huis ons toe te spreken en bedanken voor alles wat we voor hun hadden gedaan. Dit soort momenten geven je kippenvel en blijven je bij.

Liefde is waar het om draait

Dit zijn een aantal momenten die we nu uitlichten, maar het zijn er eigenlijk te veel om op te noemen. Het kijken van de bloedmaan, de gesprekken, de knuffels, het Portugees leren of het leren van klapspelletjes met de kinderen. Je bouwt een band op, die er altijd zal zijn. Daar zijn maakt je bewust van de wereld waar je in leeft en hoe belangrijk familie en vrienden zijn. Het brengt je als groep dichter bij elkaar en het schept een band. Vooral de band die je met de kinderen opbouwt is iets wat altijd bij blijft. Dat is toch wel het doel van de reis: de liefde en aandacht geven die ze bij familie niet kregen. Ze laten voelen dat er zelfs aan de andere kant van de wereld mensen zijn die van ze houden en aan ze denken.