Lissa bon voyage

Ze zeggen altijd “Een voorbereid mens telt voor 2.” Daarom zijn we in voorbereiding op de kip met rijst en rijst met kip, in Portugal lekker met z’n 8en bij de KFC gaan zitten.
Dat maakt ons wel slechts voorbereid voor 16 man maar die andere 2 redden zich wel. (Even een nadenkertje) De andere helft kozen voor een culinair hoogstandje bij de McDonalds.

Op Lissabon was de nodige vertraging vanwege stakingen dus de prinses had nu al helemaal weinig tijds stress. Een voordeel hier van was wel dat je het vliegtuig in kon stappen, even wat at, en je ogen dicht deed tot het landen. Tenminste dat was zo als je Jasper heet. Als je naam met een R begint, is elk stukje mini turbulentie een reden om wakker te schieten. Maar goed 10 uur later landden we zonder verdere problemen op Maputo. 

Na, dus een vlucht van veel slapen en veel kinderen(alvast wennen voor het weeshuis) landden we dus in Mozambique. We mochten de ETA die we vanaf mei verplicht zouden moeten invullen voor aankomst, dat werkte niet. Dus we mochten gezellig met z’n allen weer immigratiepapiertjes invullen en in de rij. Super, alles ging lekker op Afrikaanstempo. (Traag) en toen we eindelijk aan de beurt waren, dacht iemand die de belangrijke gasten voor de president moest inchecken, wel ff voor te kunnen.. daar dacht Muriël anders over. Na een “ik ben onderdeel van een team”, “ik ook, kijk de shirts”, “maar deze mensen moeten naar de president”, “er wachten 30 kinderen op ons”, “we moeten wel respect hebben” “ja, dus jij ook voor mij en we staan al de hele tijd in de rij”, liet hij me toch wel voorgaan, iets met een reis van 24 uur en gewoon weg willen van de luchthaven.

Het welkom, de indrukken, de kinderen en rondleiding gaven genoeg stof om te verwerken. En inmiddels was het knaagje in het maagje ook flink aanwezig om 14:30. Dus tijd voor boodschappen en pizza! Bij Mundos genoten we heerlijk van een 2M, frisdrankje en een heerlijke pizza. Waarna het supermarkt avontuur ook mocht beginnen. Denk je een jumboXL in en doe dat minimaal keer 2, met schappen van een hoogte waar ook Sander niet bij de bovenste plank kan.. en dan heb je een beeld. Wel een geluk dat ze in die 10 jaar dat Muriël hier komt, nooit de opzet hebben veranderd. Waardoor ze nog net niet het gangpad voor elk item wist. Voor Joëlle gingen we opzoek naar soya yogurt, maar door wat Google Translate kwamen we er achter dat het er niet is bij Shoprite.. wat doe je dan bij je (wel gevonden) glutenvrije granola? Soya melk! Gevonden bij SuperSpar. Ja, we zijn dus naar 2 winkels geweest. Het was uiteindelijk een uur of 5 toen we thuiskwamen. Nog even tot half 7 gespeeld met de kids, tot zij ook gingen eten.

Helemaal uitgeteld zaten we klaar voor een potje Hitster en door een masterlijke uitleg van Joëlle, inclusief presentatie, snapte iedereen het in 1 keer. Het eerste nummer hebben we overigens niet gered. Want we hoorden een subtiel geklop en “hellooo”, “do you want to play?”, was de keuze snel gemaakt! Spelletjesavond beneden. Het waren wel creatieve spelletjes.. dammen met schaakstenen, uno met dat je alle kaarten van hetzelfde nummer tegelijk mag opgooien, jenga en mens-erger-je-niet.. ook was jonassen bij de kleintjes zeer favoriet. 

Toen ging om 22:00 toch wel echt het lampje uit.. was het idee.. want! Klamboes moesten nog opgehangen worden in Casa Fé! De mannen in Promessa hadden al een zeer creatieve manier gevonden (zie foto’s), nu wij nog.. dan maar haken in het plafond draaien. Na heel wat lachen, konden om 22:30 toch echt de oogjes toe. Morgenochtend mogen we namelijk om 9:30 weer in de kerk zijn!